Plan pracy pedagoga szkolnego w roku szkolnym 2021/2022

Obowiązującym uregulowaniem prawnym dotyczącym udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach jest rozporządzenie MEN z 9 sierpnia 2017 roku.
Istota pomocy - specjalne potrzeby edukacyjne
Istotą pomocy psychologiczno-pedagogicznej udzielanej uczniom jest:
- rozpoznawanie i zaspokajanie indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych ucznia;
- rozpoznawaniu indywidualnych możliwości psychofizycznych ucznia;
- rozpoznawanie czynników środowiskowych wpływających na funkcjonowanie ucznia w przedszkolu, szkole i placówce, w celu wspierania jego potencjału rozwojowego i stwarzania warunków do jego aktywnego i pełnego uczestnictwa w życiu przedszkola, szkoły i placówki oraz w środowisku społecznym.
Pomocy psychologiczno-pedagogicznej w szkole udzielają uczniom nauczyciele oraz specjaliści, w szczególności psycholodzy, pedagodzy, logopedzi, doradcy
zawodowi i terapeuci pedagogiczni. Pomoc ta jest organizowana i udzielana we współpracy z: rodzicami uczniów, poradniami psychologiczno - pedagogicznymi, w tym poradniami specjalistycznymi, placówkami doskonalenia nauczycieli, innymi szkołami, organizacjami pozarządowymi oraz innymi instytucjami i podmiotami działającymi na rzecz rodziny, dzieci i młodzieży.
Uczeń z niepełnosprawnością
Uczeń z niepełnosprawnością to uczeń z orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego, który z uwagi na zaburzenia i odchylenia rozwojowe o zróżnicowanej etiologii, wymaga zastosowania specjalnej organizacji procesu edukacyjnego w zakresie: organizacji warunków technicznych, metod i środków stosowanych w procesie dydaktycznym, kształtowania relacji społecznych, współpracy ze środowiskiem rodzinnym. Do uczniów niepełnosprawnych należy zaliczyć: uczniów niewidomych, słabo widzących, niesłyszących, słabo słyszących, z niepełnosprawnością ruchową (w tym z afazją i mózgowym porażeniem dziecięcym), z autyzmem (w tym z zespołem Aspargera), z upośledzeniem umysłowym (w stopniu lekkim, umiarkowanym lub znacznym), z niepełnosprawnościami sprzężonymi.
Niedostosowanie społeczne, zagrożenie niedostosowaniem społecznym
Dzieci i młodzież niedostosowane społecznie pozostają w wyraźnej opozycji do wartości społecznych oraz norm obyczajowych, moralnych i prawnych, a skutkiem ich zachowań jest szeroko rozumiana destrukcja istniejącego ładu społecznego. Dla dzieci i młodzieży zagrożonych niedostosowaniem charakterystyczne są powtarzające się i utrwalone wzorce zachowań dyssocjalnych, agresywnych lub buntowniczych, które mogą doprowadzić do przekroczeń norm społecznych i oczekiwań dla danego wieku.
Zaburzenia zachowania i emocji
Grupa rozpoznań diagnostycznych, które wiążą się agresją, autoagresją, zachowaniami buntowniczymi, impulsywnością, negatywizmem, tendencją do przekraczania norm społecznych, trudnościami w relacjach społecznych, niestabilnością emocjonalną, nierzadko podwyższonym poziomem lęku lub/i objawami depresyjnymi.
Szczególne uzdolnienia
Przejawianie możliwości zaawansowanych dokonań w dziedzinie umysłowej, twórczej, artystycznej, w zakresie zdolności przywódczych czy poszczególnych przedmiotów nauczania.
Specyficzne
trudności w uczeniu się
Zgodnie z zapisem zawartym w Rozporządzeniu Ministra Edukacji
Narodowej w sprawie warunków i sposobu oceniania, klasyfikowania i promowania
uczniów i słuchaczy oraz przeprowadzania sprawdzianów i egzaminów w szkołach
publicznych, przez specyficzne trudności w uczeniu się, należy rozumieć: trudności w uczeniu się
odnoszące się do uczniów w normie intelektualnej, którzy mają trudności w
przyswajaniu treści nauczania, wynikające ze specyfiki ich funkcjonowania
percepcyjno-motorycznego i poznawczego, nieuwarunkowane schorzeniami
neurologicznymi. W szczególności chodzi tu o dysleksję, dysgrafię,
dysortografię i dyskalkulię.
Niepowodzenia
edukacyjne
Wyraźne rozbieżności między celami edukacji a osiągnięciami
szkolnymi uczniów oraz kształtowanie się negatywnego stosunku wobec wymagań
szkoły. Inaczej (J. Konopnicki), to stan, w jakim znalazło się dziecko na
skutek niemożności sprostania wymaganiom szkoły. Przejawy najbardziej
ewidentne: drugoroczność, wieloroczność, wypadnięcie z systemu.
Deficyty
kompetencji językowych i zaburzenia sprawności językowych
Grupa ekspresji językowej - dzieci, którzy słyszą i rozumieją mowę, jednak nie
mogą jej używać i do ekspresji potrzebują alternatywnych form języka. Do tej
grupy należeć mogą osoby z normą intelektualną, ale i z upośledzeniem umysłowym
w stopniu lekkim, umiarkowanym lub znacznym, z mózgowym porażeniem dziecięcym,
z autyzmem, z całkowitą afazją ruchową wrodzoną lub nabytą np. w konsekwencji
wypadku.
Grupa języka alternatywnego - dzieci mają problem zarówno z rozumieniem mowy jak
też z językową ekspresją werbalną. W celu porozumiewania się z nimi językowo,
trzeba ustanowić język alternatywny: formę komunikacji, dzięki której nauczą
się rozumieć przekaz innych i na bazie tej umiejętności same zaczną jej używać.
Szczególnymi przedstawicielami tej grupy są niesłyszący, jednak dla nich
opracowano odrębne metody. Tu mówimy raczej o osobach, u których sam zmysł słuchu
działa prawidłowo, a zaburzenia rozumienia spowodowane są innymi czynnikami.
Dotyczy to osób z autyzmem, z zaburzeniami przetwarzania słuchowego, jak np. w
afazji sensorycznej, w głębszym upośledzeniu umysłowym. W tej grupie są też
uczniowie niesłyszący z niepełnosprawnością ruchową, którzy nie mogą korzystać
z tradycyjnych metod surdopedagogiki.
Grupa wsparcia językowego - są w niej dzieci i młodzież, które rozumieją mowę i
podejmują próby mówienia, jednak przekaz werbalny nie jest zrozumiały i adekwatny
do potrzeb oraz możliwości poznawczych i społecznych. Dla nich język
alternatywny ma stanowić uzupełnienie lub wsparcie języka mówionego. Dla tych,
którzy wciąż uczą się mowy i języka (mają zajęcia logopedyczne polegające na
wywoływaniu i korygowaniu głosek, sylab, słów, zdań), ma stać się rusztowaniem
dla tej umiejętności, ułatwić i udrożnić naukę.
Inny podział zaburzeń komunikacji językowej:
zaburzenia języka: zaburzenia
składni, trudności w opanowaniu form gramatycznych, trudności z organizacją
tekstu, kłopoty z nabywaniem nowego słownictwa, trudności w używaniu zwrotów
adekwatnych do sytuacji, nieumiejętność spójnego wypowiadania się;
zaburzenia mowy dotyczące: artykulacji (np. nieprawidłowe wymawianie głosek), fonacji
(np. mówienie z dużym wysiłkiem, mówienie bardzo głośne), płynności mowy (np.
jąkanie).
Choroba przewlekła
Za chorobę przewlekłą uznaje się takie zaburzenia i
odchylenia od normy, które posiadają jedną lub więcej z następujących cech
charakterystycznych: są trwałe, spowodowane są przez nieodwracalne zmiany
patologiczne, wymagają specjalnego postępowania rehabilitacyjnego, wymagają
długotrwałego leczenia, długiego nadzoru, obserwacji czy opieki.
Zdiagnozowanie przez
lekarza przewlekłej choroby nie oznacza automatycznie potrzeby stosowania
specjalnej organizacji nauki i metod pracy wobec tego dziecka, ale wskazuje
głównie na jego specjalne potrzeby medyczne. Choroby przewlekłe, to między
innymi: astma, hemofilia, padaczka, depresja, schizofrenia, zaburzenia
psychotyczne, zaburzenia tikowe, zaburzenia odżywiania (bulimia, anoreksja),
cukrzyca.
Sytuacja
traumatyczna
Stan psychiczny lub fizyczny wywołany działaniem realnie
zagrażających zdrowiu i życiu czynników zewnętrznych (przyroda, ludzie),
prowadzący często do głębokich i długo utrzymujących się zmian w funkcjonowaniu
człowieka. Zmiany te wyrażają się w zaburzeniach somatycznych i psychicznych.
Sytuacja kryzysowa
Zbieg zdarzeń, okoliczności i zachowań, które zakłócają
normalny tryb funkcjonowania człowieka. Sytuacja kryzysowa może być spowodowana
jednym zdarzeniem traumatycznym bądź ujawnić się jako konsekwencje długotrwałych
minikryzysów (zaniedbań, konfliktów) w sferze wychowawczej, edukacyjnej,
psychologicznej, ekonomicznej, organizacyjnej.
Trudności
adaptacyjne
Rodzaj subiektywnego dyskomfortu psychicznego (distresu) i
zaburzeń emocjonalnych, które przeszkadzają w codziennym funkcjonowaniu.
Zaburzenia adaptacyjne pojawiają się wskutek znaczących zmian życiowych.
Formy pomocy
psychologiczno-pedagogicznej
Korzystanie z pomocy
psychologiczno-pedagogiczna w szkole jest dobrowolne i nieodpłatne. Udzielana
jest ona uczniom przede wszystkim w trakcie bieżącej pracy z nimi. Udzielają
jej nauczyciele oraz specjaliści, a w szczególności: psycholodzy, pedagodzy,
logopedzi, doradcy zawodowi i terapeuci pedagogiczni.
A oto wykaz innych form pomocy
psychologiczno-pedagogicznej.
Klasy terapeutyczne
Dla kogo organizowane:uczniowie wymagający dostosowania organizacji i
procesu nauczania oraz długotrwałej pomocy specjalistycznej z uwagi na
trudności w funkcjonowaniu w szkole lub oddziale wynikające z zaburzeń
rozwojowych lub ze stanu zdrowia.
Na jakiej podstawie: opinia PPP, z której wynika potrzeba objęcia
ucznia pomocą w tej formie.
Prowadzący: nauczyciele właściwych zajęć edukacyjnych.
Ilość uczestników: do 15 uczniów.
Czas trwania pojedynczej jednostki: nauczanie jest prowadzone według realizowanych w
danej szkole programów nauczania, z dostosowaniem metod i form ich realizacji
do indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości
psychofizycznych uczniów.
Czas trwania nauki ucznia w klasie: do czasu złagodzenia albo wyeliminowania
trudności w funkcjonowaniu ucznia, stanowiących powód objęcia go pomocą w tej
formie.
Zajęcia rozwijające uzdolnienia
Dla kogo organizowane: uczniowie szczególnie uzdolnieni.
Na jakiej podstawie: rozpoznanie indywidualnej potrzeby objęcia
ucznia taką formą pomocy.
Prowadzący: nauczyciele i specjaliści posiadający kwalifikacje odpowiednie do
rodzaju zajęć.
Ilość uczestników: do 8 uczniów.
Czas trwania pojedynczej jednostki: 45 minut.
Zajęcia rozwijające umiejętności uczenia się
Dla kogo organizowane: dla uczniów w celu podnoszenia efektywności uczenia
się.
Na jakiej podstawie: rozpoznanie indywidualnej potrzeby objęcia
uczniów taką formą pomocy.
Prowadzący: nauczyciele i specjaliści posiadający kwalifikacje odpowiednie do
rodzaju zajęć.
Ilość uczestników: brak informacji
Czas trwania pojedynczej jednostki: 45 minut.
Zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze
Dla kogo organizowane: uczniowie mający trudności w nauce w
szczególności w spełnianiu wymagań edukacyjnych wynikających z podstawy
programowej kształcenia ogólnego dla danego etapu edukacyjnego.
Na jakiej podstawie: rozpoznanie indywidualnej potrzeby objęcia
ucznia taką formą pomocy.
Prowadzący: nauczyciele i specjaliści posiadający kwalifikacje
odpowiednie do rodzaju zajęć.
Ilość uczestników: do 8 uczniów.
Czas trwania pojedynczej jednostki: 45 minut.
Zajęcia korekcyjno-kompensacyjne
Dla kogo organizowane: uczniowie z zaburzeniami i odchyleniami rozwojowymi, w
tym specyficznymi trudnościami w uczeniu się.
Na jakiej podstawie: rozpoznanie indywidualnej potrzeby objęcia
ucznia taką formą pomocy.
Prowadzący: nauczyciele i specjaliści posiadający kwalifikacje odpowiednie do
rodzaju zajęć .
Ilość uczestników: do 5 uczniów.
Czas trwania pojedynczej jednostki: 45 minut.
Zajęcia logopedyczne
Dla kogo organizowane: uczniowie z deficytami kompetencji i
zaburzeniami sprawności językowych.
Na jakiej podstawie: rozpoznanie indywidualnej potrzeby objęcia ucznia taką
formą pomocy.
Prowadzący: nauczyciele i specjaliści posiadający kwalifikacje odpowiednie do
rodzaju zajęć.
Ilość uczestników: do 4 uczniów.
Czas trwania pojedynczej jednostki: 45 minut.
Zajęcia rozwijające kompetencje emocjonalno -
społeczne
Dla kogo organizowane: uczniowie przejawiający trudności w
funkcjonowaniu społecznym.
Na jakiej podstawie: rozpoznanie indywidualnej potrzeby objęcia
ucznia taką formą pomocy.
Prowadzący: nauczyciele i specjaliści posiadający kwalifikacje
odpowiednie do rodzaju prowadzonych zajęć.
Ilość uczestników: do 10 uczniów, jeśli jest to uzasadnione potrzebami
uczniów może być powyżej 10.
Czas trwania pojedynczej jednostki: 45 minut.
Inne zajęcia o charakterze terapeutycznym
Dla kogo organizowane: uczniowie z zaburzeniami i odchyleniami
rozwojowymi, mający problemy w funkcjonowaniu w szkole oraz z aktywnym i pełnym
uczestnictwem w jej życiu.
Na jakiej podstawie: rozpoznanie indywidualnej potrzeby objęcia
ucznia taką formą pomocy.
Prowadzący: nauczyciele i specjaliści posiadający kwalifikacje
odpowiednie do rodzaju prowadzonych zajęć.
Ilość uczestników: do 10 uczniów.
Czas trwania pojedynczej jednostki: 45 minut.
Zajęcia związane z wyborem kierunku kształcenia i zawodu
Dla kogo organizowane: uczniowie szkół podstawowych i szkół
ponadpodstawowych - są to zajęcia uzupełniające działania szkoły w zakresie
doradztwa zawodowego.
Prowadzący: brak informacji
Ilość uczestników: brak informacji
Czas trwania pojedynczej jednostki: 45 minut.
Zindywidualizowana ścieżka kształcenia
Obejmuje wszystkie zajęcia edukacyjne, które są
realizowane:
- wspólnie z
oddziałem szkolnym oraz - indywidualnie
z uczniem
Dla kogo organizowane: uczniowie, którzy mogą
uczęszczać do szkoły, ale ze względu na trudności w funkcjonowaniu wynikające w
szczególności ze stanu zdrowia, nie mogą realizować wszystkich zajęć
edukacyjnych wspólnie z oddziałem szkolnym i wymagają dostosowania organizacji
i procesu nauczania do ich specjalnych potrzeb edukacyjnych.
Na jakiej podstawie: opinia publicznej poradni, z której wynika
potrzeba objęcia ucznia pomocą w tej formie.
Do wniosku o wydanie opinii należy dołączyć
uzasadniającą go dokumentację, określającą w szczególności:
- trudności
w funkcjonowaniu ucznia w szkole; - wpływ
przebiegu choroby - o ile uczeń ma być objęty zindywidualizowaną ścieżką
ze względu na stan zdrowia - na funkcjonowanie ucznia w szkole oraz
ograniczenia w zakresie jego udziału w zajęciach edukacyjnych wspólnie z
oddziałem szkolnym; - opinię
nauczycieli i specjalistów prowadzących zajęcia z uczniem, o
funkcjonowaniu ucznia w szkole.
Przed wydaniem opinii,
obowiązkiem poradni jest przeprowadzenie analizy funkcjonowania ucznia z
uwzględnieniem efektów udzielanej mu dotychczas przez szkołę pomocy psychologiczno
- pedagogicznej. Analiza ta dokonywana jest we współpracy ze szkołą i rodzicami
ucznia (lub uczniem, o ile jest pełnoletni).
Opinia uzyskana z poradni powinna zawierać w
szczególności:
- zakres, w
jakim uczeń nie może brać udziału w zajęciach edukacyjnych wspólnie z
odziałem szkolnym; - okres
objęcia ucznia zindywidualizowaną ścieżką (nie dłuższy niż rok szkolny); - działania
jakie powinny być podjęte w celu usunięcia barier i ograniczeń
utrudniających funkcjonowanie ucznia ucznia i jego uczestnictwo w życiu
szkoły.
Prowadzący: nauczyciele i specjaliści posiadający kwalifikacje odpowiednie do rodzaju
zajęć.
Ilość uczestników: 1
Czas trwania pojedynczej jednostki: 45 minut.
Tygodniowy wymiar godzin realizowanych
indywidualnie z uczniem: na
wniosek rodziców ucznia (ucznia, o ile jest pełnoletni) ustala go - z
uwzględnieniem opinii poradni - dyrektor, biorąc pod uwagę konieczność
realizacji przez ucznia podstawy programowej.
Podczas realizacji zindywidualizowanej ścieżki,
należy dostosować metody i formy realizacji programu nauczania do
indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych ucznia i do jego możliwości
psychofizycznych. Szczególnie należy uwzględnić potrzeby ucznia wynikające z
jego stanu zdrowia.
Indywidualnej ścieżki nie
organizuje się dla uczniów objętych kształceniem specjalnym lub indywidualnym
nauczaniem.
Porady, konsultacje, warsztaty i szkolenia
Te formy pomocy prowadzą nauczyciele i
specjaliści.
Porady, konsultacje, warsztaty, szkolenia dla rodziców
uczniów i nauczycieli
Działania te mają wspierać rodziców i
nauczycieli w rozwiązywaniu problemów wychowawczych i dydaktycznych oraz
rozwijaniu ich umiejętności wychowawczych w celu zwiększenia efektywności
pomocy udzielanej uczniom.
Udzielanie pomocy – algorytm
działań
Osobą,
do której należy planowanie i koordynowanie udzielania uczniowi pomocy
psychologiczno-pedagogicznej - we współpracy z nauczycielami i specjalistami -
jest wychowawca klasy. Dyrektor może jednak wskazać inną osobę,
która będzie wykonywała powyższe zadania.
Nauczyciele i specjaliści rozpoznają indywidualne potrzeby
rozwojowe i edukacyjne oraz indywidualne możliwości psychofizyczne
uczniów. Określają ich mocne strony, predyspozycje,
zainteresowania i uzdolnienia. Rozpoznają również przyczyny
edukacyjnych niepowodzeń lub trudności w funkcjonowaniu, w tym bariery i
ograniczenia utrudniające uczniowi funkcjonowanie i uczestnictwo w życiu
szkoły.
Podejmują również działania sprzyjające rozwojowi kompetencji oraz
potencjału uczniów w celu podnoszenia efektywności uczenia się i poprawy ich
funkcjonowania.
W działaniach tych współpracują - zarówno w
procesie diagnostycznym jak i postdiagnostycznym - z poradnią.
Nauczyciele i specjaliści w szkole prowadzą w
szczególności:
- obserwację
pedagogiczna, w trakcie bieżącej pracy z uczniami mającą na celu
rozpoznanie u nich:
- trudności
w uczeniu się, w tym w przypadku uczniów klas I - III szkoły podstawowej
deficytów kompetencji i zaburzeń sprawności językowych oraz ryzyka
wystąpienia trudności w uczeniu się, a także potencjału ucznia i jego
zainteresowań; - szczególnych
uzdolnień; - wspomaganie
uczniów w wyborze kierunku kształcenia i zawodu w trakcie bieżącej z nimi
pracy.
Planując udzielanie
uczniowi pomocy psychologiczno-pedagogicznej wychowawca klasy oraz nauczyciele
i specjaliści współpracują z rodzicami ucznia lub z nim samym, jeśli jest
pełnoletni, a także - w zależności od potrzeb - z innymi
osobami, poradniami lub organizacjami wymienionymi w rozporządzeniu.
Specjaliści udzielający
konkretnym uczniom pomocy psychologiczno - pedagogicznej wspierają nauczycieli
obowiązkowych zajęć edukacyjnych w dostosowaniu sposobów i metod pracy do
możliwości psychofizycznych tych uczniów.
Nauczyciele i
specjaliści udzielający pomocy psychologiczno-pedagogicznej uczniowi w formach,
o których mowa w rozporządzeniu oceniają efektywność udzielonej pomocy i
formułują wnioski dotyczące dalszych działań mających na celu poprawę
funkcjonowania ucznia.
W przypadku gdy uczeń był już objęty pomocą
psychologiczno-pedagogiczną wychowawca klasy planując udzielanie mu pomocy
psychologiczno-pedagogicznej, uwzględnia wnioski dotyczące dalszych działań
mających na celu poprawę funkcjonowania ucznia.
Orzeczenia i opinie z poradni, a pomoc
psychologiczno - pedagogiczna:
- przy
planowaniu pomocy psychologiczno - pedagogicznej dla uczniów posiadających
orzeczenie o potrzebie indywidualnego nauczania lub opinię poradni należy
uwzględnić zalecenia zawarte w tych dokumentach; - planowanie i koordynowanie udzielania pomocy
psychologiczno-pedagogicznej uczniowi posiadającemu orzeczenie o
potrzebie kształcenia specjalnego, w tym ustalanie: form udzielania
pomocy, okresu ich udzielania, wymiaru godzin, w którym poszczególne formy
będą realizowane, jest zadaniem zespołu nauczycieli i specjalistów
pracujących z uczniem. Ustalenia te są uwzględniane w opracowanym dla
niego indywidualnym programie edukacyjno-terapeutycznym
O potrzebie objęcia ucznia pomocą psychologiczno-pedagogiczną
informuje się rodziców ucznia albo jego samego, o ile jest pełnoletni. O
ustalonych dla ucznia formach, okresie udzielania pomocy
psychologiczno-pedagogicznej oraz wymiarze godzin, w którym poszczególne formy
pomocy będą realizowane, dyrektor szkoły niezwłocznie informuje pisemnie, w
sposób przyjęty w danym przedszkolu, szkole lub placówce, rodziców ucznia albo
jego samego, o ile jest pełnoletni.
Dyrektor szkoły ma
możliwość wystąpienia do publicznej poradni z wnioskiem o przeprowadzenie
diagnozy i wskazanie sposobu rozwiązania problemu ucznia, u którego – mimo
udzielanej w szkole pomocy psychologiczno – pedagogicznej – nie nastąpiła
poprawa funkcjonowania.
Wniosek taki powinien zawierać informacje o:
- rozpoznanych
indywidualnych potrzebach rozwojowych i edukacyjnych, możliwościach
psychofizycznych ucznia oraz potencjale rozwojowym ucznia; - występujących
trudnościach w funkcjonowaniu ucznia w przedszkolu, szkole i placówce lub
szczególnych uzdolnieniach ucznia; - działaniach
podjętych przez nauczycieli i specjalistów w celu poprawy funkcjonowania
ucznia w szkole, formach udzielonej mu pomocy psychologiczno-pedagogicznej
, okresie ich udzielania oraz efektach podjętych działań i udzielanej
pomocy; - wnioskach
nauczycieli, i specjalistów udzielających pomocy
psychologiczno-pedagogicznej uczniowi w szkole w formach, o których mowa w
rozporządzeniu, dotyczących dalszych działań mających na celu poprawę jego
funkcjonowania
Poradnie wydają opinie w sprawach
- Wcześniejszego
przyjęcia dziecka do szkoły podstawowej oraz odroczenia rozpoczęcia
spełniania obowiązku szkolnego. - Wczesnego wspomagania rozwoju dziecka.
- Objęcia ucznia nauką w klasie terapeutycznej.
- Dostosowania wymagań edukacyjnych wynikających z programu nauczania
do indywidualnych potrzeb psychofizycznych i edukacyjnych ucznia, u
którego stwierdzono zaburzenia i odchylenia rozwojowe lub specyficzne
trudności w uczeniu się, uniemożliwiające sprostanie tym wymaganiom. - Zwolnienia
ucznia z wadą słuchu lub z głęboką dysleksją rozwojową z nauki drugiego
języka obcego. - Udzielenia
zezwolenia na indywidualny program lub tok nauki. - Przyjęcia
ucznia gimnazjum do oddziału przysposabiającego do pracy. - Przyjęcia
do klasy pierwszej szkoły ponadgimnazjalnej: zasadniczej szkoły zawodowej,
liceum ogólnokształcącego, liceum profilowanego i technikum, a także klasy
pierwszej szkoły średniej na podbudowie programowej szkoły zasadniczej,
szkoły policealnej i szkoły pomaturalnej, kandydata z problemami
zdrowotnymi, ograniczającymi możliwości wyboru kierunku kształcenia ze
względu na stan zdrowia. - Przystąpienia ucznia lub absolwenta z zaburzeniami i odchyleniami
rozwojowymi lub ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się odpowiednio do
sprawdzianu przeprowadzanego w ostatnim roku nauki w szkole podstawowej,
egzaminu przeprowadzanego w ostatnim roku nauki w gimnazjum, egzaminu
maturalnego lub egzaminu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe, w
warunkach i formie dostosowanych do indywidualnych potrzeb
psychofizycznych ucznia lub absolwenta.
Opinie takie wydaje się
na pisemny wniosek rodziców dziecka albo pełnoletniego ucznia, którego opinia
dotyczy.
Kopię opinii poradnia może przekazać szkole do
której dziecko albo pełnoletni uczeń uczęszcza ale tylko na pisemny wniosek
odpowiednio rodziców albo pełnoletniego ucznia.
Opinia poradni powinna zawierać między innymi:
- określenie
indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości
psychofizycznych dziecka albo pełnoletniego ucznia oraz opis mechanizmów
wyjaśniających funkcjonowanie dziecka albo pełnoletniego ucznia, w
odniesieniu do problemu zgłaszanego we wniosku o wydanie opinii; - stanowisko
w sprawie, której dotyczy opinia, oraz szczegółowe jego uzasadnienie; - wskazania
dla nauczycieli dotyczące pracy z dzieckiem albo pełnoletnim uczniem; - wskazania
dla rodziców dotyczące pracy z dzieckiem albo wskazania dla pełnoletniego
ucznia, które powinien stosować w celu rozwiązania zgłaszanego problemu;
Orzeczenia wydają działające w poradniach zespoły
orzekające. Orzeczenia te dotyczą
Jeżeli uczeń kierowany jest na badania w celu stwierdzenia ( potwierdzenia ) zaburzeń i odchyleń rozwojowych lub specyficznych trudności w uczeniu się opinia powinna być pisana przez wychowawcę i nauczyciela zgłaszającego problem.
źródło:http://www.pedagogszkolny.pl/news.php
Odpowiedzialność karna nieletnich
co w zasadzie wyłącza odpowiedzialność sprawujących nadzór na podstawie art. 427.
Wyraża się ona w tym, że obowiązujące przepisy prawa przypisują takiemu małoletniemu zdolność
działania z rozeznaniem w zakresie czynów niedozwolonych (deliktów), a w następstwie - ponoszenie odpowiedzialności za szkodę spowodowaną danym czynem. Nie eliminuje to jednak zastosowania art. 427 Kodeksu Cywilnego w odniesieniu do tych sytuacji, w których zostanie udowodniony brak rozeznania po stronie małoletniego powyżej 13 roku życia (np. wolniejszy rozwój niż przeciętny w danej kategorii wiekowej) uniemożliwiający postawienie mu zarzutu winy. Sprawca szkody musi w takiej sytuacji udowodnić, że pomimo przekroczenia bariery 13 roku życia nie dysponuje "minimalnym rozeznaniem",
zawiadomienia o tym rodziców lub opiekunów nieletniego, szkoły, sądu rodzinnego, policji lub innego tożsamego organu. Wymienione zachowania, jeżeli miałyby świadczyć o demoralizacji nieletniego, winna cechować
trwałość i powtarzalność. Popełnienie przez nieletniego czynu karalnego nie musi świadczyć o jego demoralizacji. Ustalenie takie jest dopuszczalne dopiero po wyjaśnieniu, o jaki czyn chodzi oraz w jakich okolicznościach został popełniony.
Pomoc materialna
Zgodnie z zapisem w rozdziale 8a Ustawy o systemie oświaty uczniowi przysługuje prawo do pomocy materialnej ze środków przeznaczonych na ten cel w budżecie państwa, budżecie właściwej jednostki samorządu terytorialnego.
- Stypendium szkolne
- Zasiłek szkolny
- Stypendium za wyniki za osiągnięcia sportowe.
- Stypendium Prezesa Rady Ministrów.
- Stypendium ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania.
- Rodziców (prawnych opiekunów) albo pełnoletniego ucznia, po zasięgnięciu opinii dyrektora szkoły.
- Dyrektora szkoły.
- Stypendia i zasiłki szkolne mogą być również przyznawane z urzędu.
- Całkowitego lub częściowego pokrycia kosztów udziału w zajęciach edukacyjnych, w tym wyrównawczych, wykraczających poza zajęcia realizowane w szkole w ramach planu nauczania, a także udziału w zajęciach edukacyjnych realizowanych poza szkołą, w szczególności kosztów nauki języków obcych, zajęć sportowych, tanecznych recytatorskich, wycieczek szkolnych, wyjść do kin i teatrów organizowanych przez szkołę.
- Całkowitego lub częściowego pokrycia kosztów związanych z pobieraniem nauki poza miejscem zamieszkania
- Refundację poniesionych kosztów związanych z edukacją na podstawie faktur lub rachunków imiennych wystawionych na wnioskodawcę. W szczególnych sytuacjach (zakup za drobną kwotę, zakup podręczników używanych, organizowania przez szkołę wycieczek i wyjść do teatru, kina, na basen) dopuszcza się możliwość dokumentowania wydatku pisemnym oświadczeniem.
- Zakup przez szkołę lub Wydział Edukacji pomocy edukacyjnych.
- Całkowite lub częściowe pokrycie kosztów udziału w zajęciach edukacyjnych, w tym wyrównawczych, wykraczających poza zajęcia realizowane w szkole w ramach planu nauczania, a także udziału w zajęciach edukacyjnych realizowanych poza szkołą: nauka języków obcych, zajęcia sportowe, taneczne, recytatorskie itp.
- Pomocy rzeczowej o charakterze edukacyjnym, w tym w szczególności zakup podręczników, zeszytów, przyborów szkolnych, tornistra, plecaka, stroju na zajęcia wychowania fizycznego, atlasów, encyklopedii, słowników, instrumentów, muzycznych, pokrycie abonamentu internetowego i innych uznanych przez dyrektora
za niezbędne w trakcie edukacji szkolnej. - Całkowite lub częściowe pokrycie kosztów związanych z pobieraniem nauki poza miejscem
stałego zamieszkania w przypadku uczniów szkół ponadgimnazjalnych oraz słuchaczy kolegiów, tj. koszty zakwaterowania, przejazdu itp.
- Filia nr 1 w Sośnicy ul. Reymonta 18 (obejmuje dzielnice Sośnice, Ligotę Zabrską )
- Filia nr 2 w Łabędach ul. Fiołkowa 26 (obejmuje dzielnice Łabędy, Kopernik, Brzezinkę, Czechowice, Stare Gliwice)
- Filia nr 3 Sikornik ul. Czajki 3 (obejmuje dzielnice Sikornik, Trynek, Bojków, Żwirki i Wigury)
- Siedziba główna OPS ul. Górnych Wałów 9 (obejmuje pozostałe dzielnice Gliwic)
- pożar, powódź, zalanie domu lub mieszkania, albo inne działanie sił przyrody
- kradzież
- nieszczęśliwy wypadek
- nagła choroba w rodzinie ucznia
- śmierć rodzica lub prawnego opiekuna
- inne nagłe okoliczności losowe, które mogą mieć wpływ na pogorszenie sytuacji materialnej rodziny ucznia.
- rodzic
- opiekun prawny w przypadku jeżeli rodzice są pozbawieni władzy rodzicielskiej
- pełnoletni uczeń (nie ma możliwości złożenia wniosku przez rodzica)
- Dyrektor szkoły
tego z rodziców, któremu wyłącznie przysługuje władza rodzicielska lub któremu zostało powierzone wykonywanie władzy rodzicielskiej. Jeżeli władza rodzicielska przysługuje na równi obojgu rodzicom mającym osobne miejsce zamieszkania, miejsce zamieszkania dziecka jest u tego z rodziców, u którego dziecko stale przebywa. Jeżeli dziecko nie przebywa stale u żadnego z rodziców, jego miejsce zamieszkania określa sąd opiekuńczy. Wniosek należy składać według podziału ulic w następujących rejonach:
- •Rady pedagogicznej.
- •Samorządu uczniowskiego.
Wypłacane jest ono raz w semestrze, a jego wysokość ustala dyrektor szkoły, po zasięgnięciu opinii komisji stypendialnej i rady pedagogicznej oraz w porozumieniu z organem prowadzącym szkołę. Wysokość stypendium nie może być wyższa niż dwukrotność kwoty zasiłku rodzinnego, o której mowa w ustawie o świadczeniach rodzinnych.
- Otrzymać promocję z wyróżnieniem, uzyskując przy tym najwyższą w danej szkole średnią ocen.
- Wykazywać szczególne uzdolnienia w co najmniej jednej dziedzinie wiedzy, uzyskując w niej najwyższe wyniki, a w pozostałych dziedzinach wiedzy wyniki co najmniej dobre.
- Być uczniem szkoły ponadgimnazjalnej uzyskującym najwyższe wyniki w nauce według indywidualnego programu lub toku nauki.
- Być uczniem uczestniczącym w zajęciach przewidzianych tokiem studiów na podstawie przepisów w sprawie zasad i warunków uczestniczenia wybitnie uzdolnionych uczniów w zajęciach przewidzianych tokiem studiów na kierunkach zgodnych z uzdolnieniami oraz zasad zaliczania tych zajęć.
- Być uczniem, który uzyskał wysokie wyniki we współzawodnictwie sportowym na szczeblu krajowym lub międzynarodowym.
do spraw oświaty i wychowania.
Chrońmy dzieci przed używkami.
Być rodzicami nastolatka nie jest łatwo. Jeżeli jednak rozumie się i pamięta, że okres dorastania jest tak samo trudny dla rodziców, jak i dla dziecka - to połowa sukcesu.
Większość rodziców najbardziej boi się okresu, kiedy dziecko zaczyna dorastać. Zaczyna wtedy wymykać się spod kontroli, buntuje się, poszukuje nowych doświadczeń, a rodzice czują się bezradni, w dodatku mniej ważni dla dziecka niż jego rówieśnicy.
Wszyscy chcemy być dobrymi rodzicami i na ogół nie szczędzimy wysiłku, aby nasze dzieci były szczęśliwe. Staramy się, chcemy dla dziecka jak najlepiej, a mimo to zdarza się, że spotykają nas rozczarowania, a dziecko sprawia kłopoty.
Ten krótki poradnik jest adresowany do wszystkich rodziców. Być może porady tu zawarte dla wielu osób są oczywiste, ale być może dla niektórych okażą się pomocne i zwrócą ich uwagę, że rodzice mają decydujący wpływ na to, czy dziecko sięgnie po narkotyki.
Nie ma prostych i skutecznych recept na to, jak całkowicie uchronić dziecko przed narkotykami, ale jedno jest pewne: im lepszy mamy kontakt z dzieckiem, tym łatwiej ustrzeżemy je przed narkotykami.
Rozmowa jest podstawą dobrych kontaktów z dzieckiem, bo pozwala lepiej poznać jego świat, oczekiwania, marzenia, ale też różnorodne problemy. Nie bójmy się rozmawiać także na trudne tematy. Wiedza o narkotykach pomaga przełamać opory przed rozmową z dzieckiem na ten trudny temat. Im więcej wiemy na temat narkotyków, tym łatwiej przekonamy dziecko o ich szkodliwości. Używajmy rzeczowych argumentów.
Co warto wiedzieć i robić, aby chronić dziecko przed narkotykami:
•znać prawa rządzące rozwojem dziecka,
•wiedzieć jak budować dobry kontakt z dzieckiem,
•znać powody, dla których młodzi sięgają po narkotyki,
•być konsekwentnym w przestrzeganiu zasad,
•mieć rzetelną wiedzę na temat narkotyków.
Dopalacze: gdzie szukać pomocy?
Masz wątpliwości czy Twoje dziecko zażywa dopalacze? Chcesz dowiedzieć się więcej na temat możliwości leczenia? Wiesz wszystko o negatywnych skutkach tych niebezpiecznych substancji? Masz informacje o miejscach, w których handluje się zakazanymi środkami? Jesteś uzależniony? Ministerstwo Spraw Wewnętrznych przygotowało listę numerów telefonów pod którymi można szukać pomocy.
800 060 800 - Bezpłatna, całodobowa infolinia Głównego Inspektora Sanitarnego. Pod tym numerem telefonu możemy uzyskać informacje na temat negatywnych skutków zażywania dopalaczy oraz o możliwościach leczenia. Infolinia jest także przeznaczona dla rodziców, którzy mają wątpliwości czy ich dzieci zażywają dopalacze. Na infolinię można przekazywać także informacje, które mogą ułatwić służbom dotarcie do osób handlujących tymi nielegalnymi substancjami.
116 111 - Telefon Zaufania dla Dzieci i Młodzieży. Służy on młodzieży i dzieciom potrzebującym wsparcia, opieki i ochrony. Telefon prowadzi Fundacja Dzieci Niczyje. Linia jest dostępna codziennie w godzinach 12:00 - 22:00, pomoc online dostępna na www.116111.pl/napisz. Tylko w 2014 roku specjaliści przeprowadzili 3205 rozmów dotyczących kontaktu dzieci z substancjami psychoaktywnymi.
800 100 100 - Telefon dla rodziców i nauczycieli w sprawach bezpieczeństwa dzieci. To bezpłatna i anonimowa pomoc telefoniczna i online dla rodziców i nauczycieli, którzy potrzebują wsparcia i informacji w zakresie przeciwdziałania i pomocy dzieciom przeżywającym kłopoty i trudności wynikające z problemów i zachowań ryzykownych takich jak: agresja i przemoc w szkole, cyberprzemoc i zagrożenia związane z nowymi technologiami, wykorzystywanie seksualne, kontakt z substancjami psychoaktywnymi, uzależnienia, depresja, myśli samobójcze, zaburzenia odżywiania. Telefon prowadzi Fundacja Dzieci Niczyje. Linia dostępna od poniedziałku do piątku w godzinach 12:00 - 18:00, pomoc online dostępna pod adresem pomoc@800100100.pl. W pierwszym półroczu 2015 roku 61 rozmów dotyczyło problemów z substancjami psychoaktywnymi.
800 12 12 12 - Dziecięcy Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka. Osoby poszukujące pomocy oraz informacji na temat dopalaczy mogą korzystać także z telefonu zaufania Rzecznika Praw Dziecka. Numer przeznaczony jest zarówno dla dzieci, jak i dorosłych, którzy chcą zgłosić problemy dzieci. Telefon jest czynny od poniedziałku do piątku w godzinach od 8.15 do 20.00. Po godzinie 20.00 oraz w dni wolne od pracy, każdy może przedstawić problem i zostawić numer kontaktowy. Pracownik telefonu zaufania oddzwoni następnego dnia.
112 - Jednolity numer alarmowy obowiązujący na terenie całej Unii Europejskiej.